Hoi allemaal.
Na ongeveer zes weken na het ongeluk weer een korte update van mijn herstel.
Ik ben positief over het herstel van mijn enkelbreuk.
Ondertussen ben ik er achter gekomen dat een dergelijke blessure niet alleen een fysieke maar ook een mentale uitdaging
Vanaf het moment dat ik thuis ben, ben ik afhankelijk van de hulp van anderen. Het inlevingsvermogen van de mensen in mijn directe omgeving helpen mij om me mentaal goed te voelen. Ik besef ook dat ik de controle moet loslaten, ik kan niet anders.
Ik kan tot op een zekere hoogte invloed uitoefenen op de snelheid van mijn herstel, maar niet zo veel als ik zou willen. Ik merk ook dat ik soms in een emotionele rollercoaster zit. Het ene moment zit je er goed in en het volgende moment wordt je overvallen met verdriet, zorgen of dat alles weer goed komt en veel wat-als vragen.
Het einddoel kan ver lijken en stilstaan bij de kleine stapjes vooruit dragen voor mij bij aan het vasthouden van een positieve mindset. Afleiding zoeken in tv kijken, Googlen naar alles wat maar mogelijk is en als het weer het toelaat naar buiten om toch even een uurtje met een beitel en een blok hout bezig te zijn.
Komende week ga ik weer voor controle naar het ziekenhuis en hopelijk kan dan de fysiotherapie beginnen.
Dit was het voor nu, ik hou jullie op de hoogte.
PS.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor het medeleven en positieve berichtjes